Laatst kwam ik een aardig taalfenomeentje tegen. Het gaat over de uitspraak van de klank ‘nk’ in Nederlandse woorden. Die verschilt. In de woorden speenkruid, onklaar, aankoop en inkoop, klinkt de nk ook als nk. Echter in de woorden klinken, banken en lonken, klinkt de nk als ngk. Het lijkt er op dat de nk alleen als nk wordt uitgesproken als de twee delen van het woord zelfstandige woorden zijn (speen en kruid, aan en koop).  Als de ngk hoorbaar is,  behoort de k meer bij het eerste deel van het woord, zoals banken, linken en ronken of als de afzonderlijke delen geen bijbehorende betekenis hebben zoals  in anker, bunker, enkel, winkel en donker.

​

Vroeger leerde ik dat het woord ‘banken’ moet worden afgekort als ban- ken. Maar logischer zou zijn, gezien het voorgaande, bank- en, net als in bank- employé,  vink- en net als in vink- je of denk- er net als in denk- arbeid.

​

Niet dat ik pleit voor een verandering van de spellingsregels omdat ze niet logisch zouden zijn. Sinds de koninginnensoep en de Koninginnedag ben ik wat dat betreft allang afgehaakt.